Karuzela wiedzy

   Cześć i czołem!

   Postanowiłam, że w tym wpisie opiszę trochę Koloseum. Starożytny Rzym i Grecja to mój konik, więc stwierdziłam - czemu nie?

   Koloseum to amfiteatr Flawiuszów znajdujący się w Rzymie. Został wzniesiony w latach 70 - 72 n. e. do 80 r. n. e. przez cesarzy dynastii Flawiuszów.

   Budowla ma 188 m długości, 156 m szerokości, 524 m w obwodzie i 48,5 m wysokości.

   W Koloseum umieszczone były bufety, szatnie, natryski, pomieszczenia dla gladiatorów, klatki dla zwierząt i mnóstwo korytarzy. Wokół areny wzniesione było podium. Do amfiteatru prowadziło 80 ponumerowanych wejść.

   Odbywały się w nim m. in. walki gladiatorów, walki z dzikimi zwierzętami, masowe mordowania chrześcijan, co upamiętnione jest krzyżem wewnątrz budowli.

   Nazwa Koloseum została nadana we wczesnym średniowieczu od znajdującego się w pobliżu ogromnego posągu rzymskiego cesarza Nerona, przedstawionego jako Helios (wg mitologii; jeden z tytanów, bóg Słońca).

   CIEKAWOSTKI:

   * W 445 r. Koloseum zostało poważnie uszkodzone przez trzęsienie ziemi

   * W 528 r. odbyły się tu ostatnie igrzyska

   * Pod koniec VI wieku wewnątrz amfiteatru wybudowano mały kościół, arenę przekształcono w cmentarz

   * Od II połowy XVIII wieku w Wielki Piątek odbywa się tutaj Droga Krzyżowa pod przewodnictwem papieża

   * 7 lipca 2007 roku obiekt został ogłoszony jednym z siedmiu nowych cudów świata

   Jeżeli dalej tu jesteście to znaczy, że może jednak ta starożytność nie jest taka zła i nudna?

   Do zobaczenia, Hela

   Dobry wieczór wszystkim!

   W tym wpisie chciałabym przedstawić Wam trzy polskie legendy. Uznałam, że w dzisiajszych czasach w naszym kraju ludzie nie mają zbytniego pojęcia o legendach. Postanowiłam więc, że zamieszczę tu kilka z nich.

   1. LEGENDA O LECHU, CZECHU I RUSIE

   Setki lat temu na polskich ziemiach panowało trzech braci: Lech, Czech i Rus.

   Razem ze swoimi plemionami szukali oni miejsca, w którm mogliby zamieszkać.

   Po wielu dniach poszukiwań postanowili odpocząć. Tuż obok miejsca, w którym się zatrzymali stał wielki dąb. Niespodziewanie poderwał się z niego przepiękny, ogromny orzeł.

   Lech postanowił, że właśnie w tym miejscu założy osadę, a jej herbem będzie biały orzeł. Nazwał ją Gnieznem (od orlego gniazda).

   Tak właśnie narodziła się Polska.

   2. LEGENDA O POPIELU

   Wiele stuleci temu Polską rządził okrutny książe Popiel. Nie był on zainteresowany swoimi poddanymi i królestwem, co powodowało niezadowolenie jego stryjów. Ustalili więc, że Popiel zejdzie z tronu. Książe dowiadując się o tym postanowił pozbyć się stryjów.

   Udał więc śmiertelnie chorego, aby zwabić do zamku swoich krewnych i "pożegnać się z nimi".

   Kiedy wszyscy zgromadzili się wokół jego łoża, Popiel zaproponował pożegnalny toast z pucharu napełnionego zatrutym winem. Po wypiciu trucizny, zgromadzeni zginęli w męczarniach. Książe zakazał grzebania ich ciał i rozkazał wrzucić je do jeziora Gopło.

   Spotkała go jednak okrutna kara. Z porzuconych zwłok wylęgły się tysiące myszy, które zagryzły władcę.

   3. LEGENDA O PIAŚCIE

   Dawno temu w okolicach Gniezna mieszkał ubogi kołodziej, który wyrabiał częsci do wozów i koła. Na imię mu było Piast. Miał on żonę Rzepichę i jednego syna.

   Kiedy chłopiec skończył siedem lat, jego rodzice, zgodnie ze słowiańska tradycją, urządzili mu postrzyżyny (ceremonię, podczas której ojciec obcina synowi włosy, co oznacza, że chłopiec wychodzi spod opieki matki i idzie pod opiekę ojca, powoli stając się mężczyzną). Podczas poczęstunku do drzwi chaty zapukało dwóch mężczyzn szukających schronienia. Piast i Rzepicha przyjęli ich w gościnę, choć obawiali się, że nie dla wszystkich wystarczy jedzenia. Jednakże, w cudowny sposób zaczęło go przybywać. Goście uznali to za zapowiedź pomyślnych losów Piasta. Wróżby spełniły się, gdy Popiela zjadły myszy.

   Po tym zdarzeniu Siemowit, bo takie imię nadano chłpocu podczas postrzyżyn, został pierwszym władcą Polan z dynastii Piastów. Ostatnim królem tej dynastii był Kazimierz Wielki, który "zastał Polskę drewnianą, a zostawił murowaną".

   Tym oto optymistycznym akcentem kończymy wieczór legend ;)

   Mam nadzieję, że jasno i konkretnie omówiłam powyższe legendy.

   Buziaki, Hela

   Cześć wszystkim!

   Dzisiaj chciałabym wspomnieć coś o jazzie. Osbiście uważam, że to fantastyczna muzyka i źle czuję się z tym, że w dzisiejszych czasach większości ludzi znane są jedynie pop i rap. Według mnie jazz powoli zaliczać się będzie do minionej epoki. Mimo wszystko to przeważnie muzyka żywa, rytmiczna i napawająca optymizmem. Na początku warto wspomnieć, że w Nowym Orleanie, czyli stolicy jazzu, organizowane są parady i pochody z wielkimi, kolorowymi platformami, mnóstwem barwnych tancerzy, muzyków, koralików i alkoholu. Zacznijmy jednak od początku...

   Jazz to gatunek muzyczny, który powstał na początku XX wieku na południu Stanów Zjednoczonych, a mianowicie na dzielnicy prostytutek ze Storyville w Nowym Orleanie. Historia jazzu wywodzi się od murzynów, którzy swoją muzykę przywieźli ze sobą z Afryki na początku XVI wieku. Harakteryzuje się on dużą dowolnością interpretacyjną i aranżacyjną oraz dosyć częstą improwizacją. Spowodowane jest to faktem, że pierwszymi twórcami tego gatunku byli nieznający nut potomkowie niewolników.

   Instrumenty najczęściej wykorzystywane w tym stylu to: saksofon, trąbka, puzon, kontrabas, perkusja, fortepian, skrzypce i wiolonczela.

   Najbardziej rozpoznawalnym muzykiem i instrumentalistą w jazzie jest Louis Armstrong, również pochodzący z Nowego Orleanu.

   Najpopularniejsze gatunki jazzu to blues, regge i jazz funk.

  Louis Armstrong

   Zostawiam Wam jeszcze link do jednego z najbardziej popularnych utworów Louis'a: "What a wonderful world". Miłego słuchania :)

https://www.bing.com/videos/search?q=jazz+louis+armstrong&&view=detail&mid=DBC1C985AFB1287611A6DBC1C985AFB1287611A6&&FORM=VRDGAR&ru=%2Fvideos%2Fsearch%3Fq%3Djazz%2Blouis%2Barmstrong%26FORM%3DHDRSC3

   Pozdrawiam, Hela

   Dzień dobry wszystkim!

   Dzisiejszy wpis dotyczyć będzie prawa Australii. Może nie tyle prawa co zasad i norm społecznym pod dosyć kuriozalnym kątem.

   W Australii oprócz konstytucji są jeszcze inne, bardziej komiczne zasady. Przykładowo na tym kontynencie nie wolno zmuszać kangura do wypicia więcej niż sześciu piw. Inną nietypową zasadą jest to, że w bagażniku każdej taksówki musi znajdować się siano. Kolejna zaskakująca norma mówi, że w barach na plaży musi być miejsce, gdzie ludzie mogą napoić i nakarmić swoje konie.

   Australijczycy uważają siebie samych za ludzi otwartych, naturalnych i swobodnych. Zwracają się do siebie po imieniu, a nowo poznane osoby witają uściskiem dłoni, zaś swoich przyjaciół przytuleniem i pocałunkiem w policzek. Kolokwialne "good day" jest natomiast najczęstszym pozdrowieniem, a kontakt wzrokowy pomiędzy rozmówcami jest jak najbardziej pożądany, gdyż świadczy o wzajemnym szacunku.

   Istotnym elementem kultury Australijczyków jest muzyka. Tradycyjnym instrumentem jest didgeridoo, czyli drewniana trąbka o długości 1 - 1,5 m wykonana z lokalnych odmian eukaliptusów.

   W Australii nie ma ogólnie przyjętej religii.

   Językiem oficjalnym jest język angielski, jednak z charakterystycznym australiskim akcentem.

   26.01 obchodzony jest Narodowy Dzień Australii. Obchodzi się go już około 200 lat.

   Sportami narodowymi są krykiet i rugby.

   Australijczycy cechują się zamiłowaniem do hazardu. Znajduje się tu wiele kasyn oraz domów gry.

   Jedną z najbardziej znanych imprez kulturalnych jest Adelaide Arts Festival, czyli festiwal sztuki, muzyki, tańca, teatru, rzemiosła, opery i baletu, na który zjeżdżają się artyści z całego świata.

  centrum festiwalu Adelaide

  opera w Sydney

   Podsumowując, co kraj to obyczaj  :)

   Buziaki, Hela

   Witam Was serdecznie!

   Dzisiaj chciałabym poruszyć temat sztuki rozmawiania. Oto kilka podstawowych zasad:

   1) SŁUCHANIE

Nasz rozmówca zniechęci się do dyskusji, gdy zobaczy, że wcale nie zwracamy na niego uwagi. Trzeba poświęcić mu swoje skupienie i wysłuchać tego co chce nam przekazać.

    2) WYPOWIEDŹ

Byłoby jak najbardziej na miejscu, gdybyśmy umieli się wypowiadać. Słowa są narzędziem, którym można posługiwać się nieudolnie, dobrze lub po mistrzowsku. Chodzi tu o szybkie i zrozumiałe przekazanie informacji. Zdanie typu: "Powiedziała mi taka Zuzia, której mama pracuje w Stanach Zjednoczonych, że oblała test, któey powinna mieć tydzień wcześniej, ale w końcu był później, bo pani miała zatrucie pokarmowe po zjedzeniu przeterminowanych chrupków na wycieczce", zawiera zdecydowanie zbyt dużo zbędnych i odbiegających od tematu informacji. W uproszczonej wersji brzmiałoby to tak: "Taka Zuzia powiedziała mi, że oblała test". Róznica jest diametralna. Stosując konkretne zwroty nie odstraszymy rozmówcy.

   3) PYTANIA

Nie bójmy się również zadawać pytań, ponieważ świadczą one o tym, że jesteśmy zainteresowani konwersacją i uważnie słuchamy.

   Podsumowując: rozmowa przeprowadzona poprawnie jest nie lada wyzwaniem

   Tutaj zostawiam Wam link do kanału Tomka Kammela, który omówi dokładnie i z humorem trzy cechy dobrego mówcy:

https://www.youtube.com/watch?v=b1urnwSkE6E

   Pozdrawiam, Hela.